Dzisiaj wspomnienie starych rysunków, które tworzę od czasów gimnazjum. Używam do tego mało specjalistycznego narzędzia – czarnego, żelowego długopisu:) Tematyka: co w duszy gra w wydaniu nieco surrealistycznym. Baza: rysowanie gdzie popadnie.
Powyżej jeden z moich ulubionych rysunków. Namalowałam go dla mojego męża na początku naszej znajomości. Moją wielką miłością jest morze, jego góry. Ulubiona góra natomiast to Kościelec w Tatrach, który starałam się odwzorować. Obrazek przypadkowo uległ zalaniu i nie nadaje się już na ścianę, został nam niestety tylko ten skan.
Poniżej prezentuję małą galerię żelkowych rysunków:
